dabestan misagh

  معلم عزیز ، استاد بزرگوار، تو را به چه مانند کنم . دل دریاییت لبریز از آرامش است همچون   کوه استوار از حوادث روزگار ایستاده ای و همچون ابر، باران پر شکوه معرفت بر چمن های   دشت دانش آموختگی فرو می ریزی . خورشید نگاهت گرمابخش وجود ما وحرارت کلبه ی   سرد یأس و ناامیدی و ارمغان شور و شعف است . غنچه ی تبسمی که از گلستان لبهای   تو می روید، طراوت لحظه های ابهام و زیبا یی بخش خانه ی وجود ماست . کلام روح بخش   و دلنشین تو موسیقی دلنوازی است که بر گوش جان می نشیند و اهنگ زندگی را به   شور در می آورد. روانی به لطافت گلبرگهای ارغوان داری که از احساس و شور و شعف لبریز   است . دستهای روشنت سپیدی خود را از گل بوسه های گچ گرفته و شمع وجودت از   نیروی ایمان و انسانیت شعله ور است . سرخی شفق ، تابش آفتاب ، نغمه ی بلبلان ،   صفای بستان ، آبی دریاها ، همه و همه را می توان در تو خلاصه نمود . معنای کلام امید,آرزو   نشاط بخش روح خسته ماست . علم آموزی و صبر   ایمان را از پیامبران به ارث برده ای و به حقیقت وارث زیبایی ها بر گستره ی گیتی   هستی . قدوم سبز تو سبزینه ی کوچه باغ های زندگی و صفا بخش خاطر پر دغدغه ی   ماست . طپش قلب تو آهنگ خوش هستی و جوشش نشاط در غزل شیوای زندگی   است . تو روشنایی بخش تاریکی جان هستی و ظلمت اندیشه را نور می بخشی .   . و لا الظلمات ولا النور ›› وهرگز کافر تاریک جان کور اندیش با مومن   اندیشمند خوش بینش یکسان نیست وهیچ ظلمت با نور یکسان نخواهد بود . چگونه   سپاس گویم مهربانی ولطف تو را که سرشار از عشق ویقین است . چگونه سپاس گویم   تأثیر علم آموزی تو را که چراغ روشن هدایت را بر dabestan misagh...ادامه مطلب